Pershkrimi

Mjafton vetëm një minutë, për të lexuar çdonjërën nga anekdotat e këtij libri. Fshehur në faqet e tij (jo në fjalët, as në tregimet, por në frymën e tij, në gjendjen e tij shpirtërore, në atmosferën e tij) gjendet një urti, që nuk mund të përcillet në gjuhën njerëzore. Gjatë leximit dhe hulumtimit të fjalëve enigmatike të mësuesit, mund të ndeshesh pa vetëdije me mësimin e heshtur që fshihet në libër dhe të rizgjohesh… dhe të ndryshosh. Kjo është urtia: të ndryshosh pa përpjekjen më të vogël nga ana jote, e beson ose jo, thjesht duke u vetëdijesuar në realitetin që nuk është fjalë, që është larg përkufizimit me fjalë. Urtia e këtij libri i përket si Lindjes, ashtu dhe Perëndimit. Por ky nuk është një libër i lehtë! Nuk është shkruar për të mësuar, por për t’u vetëdijesuar. Nëse do të jesh aq me fat që të vetëdijesohesh në këtë mënyrë, do të kuptosh se pse gjuha më e bukur është ajo e pafolur, veprimi më i bukur është ai i pakryer dhe ndryshimi më i bukur është ai që s’e pret. KUJDES! “Merri” tregimet me dozë të vogël: një ose dy herë. Një “mbidozë” pakëson dobinë.